Twaalfde dag

Wat een dag vandaag. Er is toch altijd wel iets dat een dag bijzonder maakt. Vandaag was dat een organiste, maar laten we even bij het begin beginnen.

We zijn weer heel vroeg op pad gegaan en Kiruna is het doel. We hebben wel wat plannen in Kiruna, maar zijn erg op tijd. Dus toen we het bordje ‘Jukkasjärvi’ tegenkwamen en we allebei zoiets hadden van ‘daar was ook iets’ zijn we er maar gewoon naar toe gereden. Het Icehotel is daar, althans dat moet daar komen, maar ze beginnen pas in November met de bouw en tot die tijd zijn er alleen 2 loodsen waar het ijs ligt opgeslagen, want dat is al in maart ‘geoogst’. Verder is er een sami-camp, maar dat had het seizoen al afgesloten en was dicht, evenals de hembygdgården. Gelukkig stond er een klein kerkje, dat wel open was en van binnen heel erg mooi. Er was een vrouw aan het schoonmaken, maar zij was niet de schoonmaakster, maar een organiste die de afgelopen 2 dagen geluidsopname had gemaakt in dit kerkje. Dit orgel was namelijk heel bijzonder en het beste van Zweden. Dankzij haar konden we het orgel zelf ook bekijken en inderdaad het zag er ook bijzonder uit. Gebouwd in samenwerking tussen een grote orgelbouwer en een sami-artiest is het heel speciaal geworden. Het altaar was ook bijzonder. Een afbeelding geheel in houtsnijwerk en geschilderd in de sami-kleuren.

Uiteindelijk toch maar verder gegaan naar Kiruna. Daar wist de meneer van de turistinformation te vertellen dat een bezoek aan de mijn er niet in zat, te weinig belangstellenden. Met adressen van souvenirwinkeltjes en restaurantjes waar ze rendierenvlees op het menu hebben staan op pad gegaan. We hadden een route gekregen naar de Kebnekaise, anders dan over de E10. Helaas de weg bleek afgezet te zijn, maar toen we een beetje verloren rondkeken kwam een vrouw ons vertellen dat er een nieuwe weg was. Tuurlijk, ze zijn half Kiruna aan het verplaatsen i.v.m. uitbreiding en instortingsgevaar van de mijn, dus worden er ook wegen verplaatst. Weg gevonden en deze gaat door een heel mooi gebied diep de bergen in. Aan het einde van de weg ligt Nikkaluokta en ook de Kebnekaise. We hebben er rondgewandeld, maar voor beklimming van de berg komen we toch het één en  ander tekort. Er staat een mooi kapelletje, maar wel weer op slot. Gelukkig kan je de sleutel ophalen bij de receptiebalie van de turistinformation in Gällivare, ca. 200 km terug.  We hebben  wel in het restaurant lekker rendiervlees gegeten.

Stukje terug langs de weg een slaapplaats gevonden bij Kalixfors. Morgen gaan we  zachtjes aan naar de oostkust.